دیشب شعری می خوندم از «دیوان حکیم نزاری قهستانی» دیدم واقعا وصف حال این روزهای ایران ما ست:

پاکـــا منــــزها، متعـالی مهیمنــــا!
ای در درون جان و برون از صفات ما
از رحمت تو کم نشود گر به فضل خویش 
منــت نهی و عفو کنی سیآت ما
دوران شر و فتنه و طوفان حیرت است 
ظلمت حجاب راه شد از شش جهات ما
نوح عنـــایت تو به کشتی مغفرت 
سعیی کند مگر به خـــــلاص و نجات ما
آلایشی که رفت به آب کرم بشــــوی  
تنزیـــــه ذات پاک تو دارد نه ذات ما
مقصود ما حصول رضا و جوار توست    
و رنه چه بیش و کم زحیات و ممات ما
ما را ز هول «زلزت الارض» باک نیست  
حفــــظ تو بس معـــاون ما و ثبات ما
یک جرعـــه گر ز جـــام تو در کام ما چکد 
تا روز حشـــر کم نشود مســــکرات ما

آقا پریشب ختم کلام رو فرمودند : اعلام موضع کنید ...