خیلی از ما  مسلمونا معتقدیم که مستحبات مستحبه دیگه  حالا هر وقت وقتشو داشتیم و دلمون کشید نعوذ بالله سر خدا منت میذاریم و یه عمل مستحبی انجام می دیم . مثلا همین تسبیح حضرت زهرا (س) با این همه سفارشی که در موردش شده  کمتر کسی -حداقل در کشور ما-  خودش رو به انجام اون ملزم می دونه. یا مثلا گفتن اذان و اقامه ...
حالا چی شد که تصمیم گرفتم به نوشتن این مطلب :
با دوستان تازه مسلمان دور هم بودیم و زمان نماز شد. در حالیکه اصول نماز رو  از خود ما آموخته بودند و سعی کرده بودیم برای اینکه خیلی براشون سخت نباشه فقط واجبات رو بیاموزند؛ هنگام وضو گرفتن دیدم که مراحل مستحبی وضو مثل قرقره آب در دهان و ... و دعای های هر مرحله رو هم با جدیت تمام انجام می دهند. موقع اقامه نماز هم برای هر نمازی به تفکیک اذان و اقامه رو قراات می کردند و بعد نماز هم  التزام شدید به گفتن تسبیحات حضرت زهرا داشتند. به واقع اون روز درس عملی ای آموختم و در دلم بسیار احساس شرمندگی کردم  که آنان با یقین به اینکه آن اعمال مستحبند و اجباری در آن نیست منظم  به جا می آوردند و می آوردند.
در همین تفکرات بودم و خودم رو ملامت می کردم که : برو از این ها یاد بگیر، برو خجالت بکش و ... که یک دفعه  آخرین حلقه شرمندگی هام هم  کامل شد: نورا که کمتر از یکسال است مسلمان شده آمد و پرسید :  در قنوت نماز شب اگر ترتیب دعا ها رو عوض کنیم  مشکلی پیش میاد ؟! جوابش رو که دادم پیش خودم گفتم: خیلی از ما مسلمون ها ترتیب نماز شب رو حفظیم اما  ایا در طول عمرمون به اندازه مدتی که نورا مسلمون شده  تا به حال نماز شب خوانده ایم ؟ خب البته نماز شب هم مستحبه و ...... . باشد که روزی بی توجه به پاداش چون مولایمان فقط عاشقانه عبادت کنیم.
.....................................................................................................
میلاد  امام غریب است و دل قلمم می شکند اگر نا نوشته از حضرتش این پست را تمام کنم:
نمی دانم چرا در غربت احساس نزدیکی بیشتری با امام هشتم (ع) پیش می آید شاید حس غریبی ای که به امام نسبت می دهند شاید  مهر و عطوفتی که از ایشان نقل شده و شاید... دل است و دیگر هزاران شاید دارد! می گویند خواهر گرامی حضرت را واسطه کنیم تا مولی نظری کنند چه توان کرد که نه روی سر بلند کردن در محضر این را دارم و نه آن ... امام عزیزم مولای غریبم میلادت خجسته...